مادر گمان مبر زخیال تو غافلم گر مانده ام خموش خدا داند و دلم

ای چرخ وفلک خرابی از کینه توست بیدادگری شیوه دیرینه توست ای خاکاگر سینه تورا بشکافند بس گوهر قیمتی که درسینه توست

کسی که طعم محبت چشیده میداند مصبیتی به جهان همچو مرگ مادر نیست