فلک اخر ربودی سرور فرزانه ما را به خاموشی سپردی محفل وکاشانه ما را ندانم ازچه روکردی شعار خویش گل چیدن گل ما چیدی وبرهم زدی گلخانه مارا

قویدون منی بو ائوده ملر، آغلارام نه‌نه گئتدین مزاره دلده شرر، آغلارام نه‌نه نسگللرین دوشر یادیما قلبیم اودلانار اللر ئور‌کده شام و سحر، آغلارام نه‌نه

ای رهگذرکه میگذری برمزار من زنهاریاد کنی زمن وروزگارمن شکفته بودیک گلم از صدهزار گل نا گه بریخت باد اجل نوبهار من